(Część I) Siedziała samotnie przy stole sącząc poranną kawę. Z mlekiem i z cukrem rzecz jasna. Ósma rano. Czas zmyć resztki snu spod powiek i zacząć nowy dzień. Martyna mimowolnie ziewnęła i wyjrzała przez drzwi tarasowe. Ze snu budziła się również stara brzoza spowita mgłami
Wszystkim tym, którzy czegoś poszukają. Pani X siedziała na dobrze znanym okolicznym mieszkańcom jak i turystom pomoście nad morzem. Rozmyślała, płakała, rozmyślała, krzyczała – i wciąż nic. Zero miłości, zero facetów, zero perspektyw. Zero zrozumienia. W tym użalaniu się nad sobą zatraciła się tak bardzo,
Druga część opowiadania „Reko”. Czas mija, a strata nie przestaje boleć. Rekonstrukcja to ciekawe zjawisko. Banda starych dzieci udająca regularne wojsko sprzed lat biega po polu, strzelając do siebie nawzajem. Jednak nie z zabawek, a z prawdziwej broni. Tyle, że na ślepaki. Niewielka różnica.
Prolog: Poranek na dziesiątym piętrze – seria luźnych rozmyślań ukazujących życie studenckie w krzywym zwierciadle. Opracowane na podstawie historii własnych, zasłyszanych i tych zmyślonych również. Treść nie jest formą autobiografii, autoterapii i innych samochodów. Fikcja literacka w pełnej okazałości, ukazana pod postacią splotu cynicznych refleksji.
Z jednej strony cieszę się móc po raz kolejny zaprezentować na łamach gazety swoją twórczość. Z drugiej strony kiedy zaledwie patrzę na tytuł tego opowiadania, mam mieszane uczucia. I to nie jako autor, który je stworzył. Bardziej jako człowiek, który stracił przyjaciela. W pierwotnej wersji
Prolog: Poranek na dziesiątym piętrze – seria luźnych rozmyślań ukazujących życie studenckie w krzywym zwierciadle. Opracowane na podstawie historii własnych, zasłyszanych i tych zmyślonych również. Treść nie jest formą autobiografii, autoterapii i innych samochodów. Fikcja literacka w pełnej okazałości, ukazana pod postacią splotu cynicznych refleksji.
Przedstawiamy kontynuację tekstu z ostatniej publikacji. Zachęcony ciepłym odzewem warsztat ponownie pracuje na pełnych obrotach! Zapraszamy do lektury! Wzruszyłem ramionami znowu zaczynając mówić. Kolejne nazwiska wypuściłem z ust bez namysłu, ale przekonany, że mam choć trochę racji. -Andrzej Pilipiuk, Jacek Kaczmarski, czy także Władimir Wysocki, ale
Prolog: Poranek na dziesiątym piętrze – seria luźnych rozmyślań ukazujących życie studenckie w krzywym zwierciadle. Opracowane na podstawie historii własnych, zasłyszanych i tych zmyślonych również. Treść nie jest formą autobiografii, autoterapii i innych samochodów. Fikcja literacka w pełnej okazałości, ukazana pod postacią splotu cynicznych refleksji.
Chyba każdy z nas niejednokrotnie spotkał się ze zdarzeniami, które kawałek po kawałku formowały go jako człowieka, jako członka społeczeństwa. Także tutaj spotykamy się z tego rodzaju przeżyciami młodego studenta po prostu przeżywającego kolejne, nadchodzące dni. „Listy do samego siebie” to osobiste historie zwyczajne mające
Prolog: Poranek na dziesiątym piętrze – seria luźnych rozmyślań ukazujących życie studenckie w krzywym zwierciadle. Opracowane na podstawie historii własnych, zasłyszanych i tych zmyślonych również. Treść nie jest formą autobiografii, autoterapii i innych samochodów. Fikcja literacka w pełnej okazałości, ukazana pod postacią splotu cynicznych refleksji.