„Lot nad kukułczym gniazdem” to sztuka teatralna Dale’a Wassermana, w tłumaczeniu Bronisława Zielińskiego, napisana na podstawie powieści Kena Keseya. W Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni została wyreżyserowana przez Krzysztofa Babickiego, a w role wcielili się m.in. Piotr Michalski (jako Randle Patrick McMurphy), Dorota Lulka (jako Siostra Ratched), Grzegorz Wolf (jako Wódz Bromden).
Blog Rudzika Remusa jest projektem edukacyjnym realizowanym wspólnie przez Fundację Akcja Bałtycka, Wydział Biologii Uniwersytetu Gdańskiego i Stację Badania Wędrówek Ptaków. Jego celem jest promowanie wiedzy ornitologicznej w przestrzeni internetowej poprzez komentowanie otaczającej człowieka rzeczywistości z perspektywy małego ptaka wędrownego – rudzika. Blog prowadzony jest
Duża część ludzi, a przede wszystkim młodych ludzi ogląda kanały na YouTube należące to bardziej lub mniej ambitnych osób. Znajdziemy tam wszelkiego rodzaju poradniki urodowe, kulinarne lub instrukcje wykonania jakichś rzeczy i wiele innych. Pośród tych filmów znajdują się też takie, w których np. osoby
(Część I) Siedziała samotnie przy stole sącząc poranną kawę. Z mlekiem i z cukrem rzecz jasna. Ósma rano. Czas zmyć resztki snu spod powiek i zacząć nowy dzień. Martyna mimowolnie ziewnęła i wyjrzała przez drzwi tarasowe. Ze snu budziła się również stara brzoza spowita mgłami
źródło grafiki: http://www.odslonkulture.pl Jako, że jestem zarówno po projekcji Trainspotting jak i po lekturze Zwału Sławomira Shutego postanowiłem dowiedzieć się, co powstanie z domniemanego połączenia tych dwóch jakże rozpoznawalnych dzieł i sięgnąłem po prozatorski debiut Wiktora Orła pt. I tak dalej. Zachęcony tym obiecującym wprowadzeniem
Wszystkim tym, którzy czegoś poszukają. Pani X siedziała na dobrze znanym okolicznym mieszkańcom jak i turystom pomoście nad morzem. Rozmyślała, płakała, rozmyślała, krzyczała – i wciąż nic. Zero miłości, zero facetów, zero perspektyw. Zero zrozumienia. W tym użalaniu się nad sobą zatraciła się tak bardzo,
Tamtego dnia siedziałam jak zwykle na parapecie okna, trzymając w dłoniach kubek gorącej herbaty z cytryną. Była jesień. Wpatrywałam się w jaśniejący punkt, który symbolizował wschód słońca. Przyjemnie było widzieć, że z mroku, każdego dnia wyłania się słońce – niezmiennie, od zawsze. Spędzałam tak każdy
Prolog: Poranek na dziesiątym piętrze – seria luźnych rozmyślań ukazujących życie studenckie w krzywym zwierciadle. Opracowane na podstawie historii własnych, zasłyszanych i tych zmyślonych również. Treść nie jest formą autobiografii, autoterapii i innych samochodów. Fikcja literacka w pełnej okazałości, ukazana pod postacią splotu cynicznych refleksji.
Druga część opowiadania „Reko”. Czas mija, a strata nie przestaje boleć. Rekonstrukcja to ciekawe zjawisko. Banda starych dzieci udająca regularne wojsko sprzed lat biega po polu, strzelając do siebie nawzajem. Jednak nie z zabawek, a z prawdziwej broni. Tyle, że na ślepaki. Niewielka różnica.
Prolog: Poranek na dziesiątym piętrze – seria luźnych rozmyślań ukazujących życie studenckie w krzywym zwierciadle. Opracowane na podstawie historii własnych, zasłyszanych i tych zmyślonych również. Treść nie jest formą autobiografii, autoterapii i innych samochodów. Fikcja literacka w pełnej okazałości, ukazana pod postacią splotu cynicznych refleksji.