Druga część opowiadania „Reko”. Czas mija, a strata nie przestaje boleć. Rekonstrukcja to ciekawe zjawisko. Banda starych dzieci udająca regularne wojsko sprzed lat biega po polu, strzelając do siebie nawzajem. Jednak nie z zabawek, a z prawdziwej broni. Tyle, że na ślepaki. Niewielka różnica.
Prolog: Poranek na dziesiątym piętrze – seria luźnych rozmyślań ukazujących życie studenckie w krzywym zwierciadle. Opracowane na podstawie historii własnych, zasłyszanych i tych zmyślonych również. Treść nie jest formą autobiografii, autoterapii i innych samochodów. Fikcja literacka w pełnej okazałości, ukazana pod postacią splotu cynicznych refleksji.
Z jednej strony cieszę się móc po raz kolejny zaprezentować na łamach gazety swoją twórczość. Z drugiej strony kiedy zaledwie patrzę na tytuł tego opowiadania, mam mieszane uczucia. I to nie jako autor, który je stworzył. Bardziej jako człowiek, który stracił przyjaciela. W pierwotnej wersji
Prolog: Poranek na dziesiątym piętrze – seria luźnych rozmyślań ukazujących życie studenckie w krzywym zwierciadle. Opracowane na podstawie historii własnych, zasłyszanych i tych zmyślonych również. Treść nie jest formą autobiografii, autoterapii i innych samochodów. Fikcja literacka w pełnej okazałości, ukazana pod postacią splotu cynicznych refleksji.